مشک :
مشک ماده است بسیار معطر و گرانبها و کمیاب و در عطرسازی و داروسازی به کار می رود. این
ماده از آهوی مشک به دست می آید. آهوی مشک از آهوی معمولی کوچکتر است و شاخ ندارد.
بدنش به رنگ قهوه ای، دستها از پاها کوتاهتر و دو دندان نیش آن کج و از دهن بیرون آمده است.
بین ناف و تخمگاه آهوی نر غده ای است که مشک ترشحات آن است و به آن نافه ی آهو می
گویند.
طبیعت این آهو به گونه است که خون را ( مواد زاید خون را ) به ناف می فرستد و در آن جا جمع
می شود زمانی که به اندازه یک تخم مرغ شد. نافه را خارش می گیرد و این حیوان نافه خودش را
به سنگ ها و صخره می مالد و از این کار لذت می برد تا این که نافه پاره می شود و محتویات آن
به بیرون و روی سنگ و صخره یا چوب و تنه ی درختان می ریزد. این مواد تازه به رنگ قهوه ای
مایل به سیاه و به شکل لزج و خمیر گونه ی روغنی است در حالت خشک شده برنگ قهوه ای تیره
و بشکل ساییده و لخته های شکننده در می آید. بوی نارسیده آن بسیار گندناک مانند عرق بدن
می باشد و سبز و بد بوست .سپس در مجاورت هوا رنگ آن سرخ تند و بوی آن خوش می گردد.
جراحت آهو خوب میشود و دوباره این عمل اتفاق میافتد. شکل کامل کیسه ی مشک(نافه ) گرد
است و قطر آن به 3 تا 5 سانتیمتر و وزنش به حدود سی گرم می رسد.
آهوی مشک حیوانی است رمنده و دارای بینایی و بویایی و شنوایی قوی. در جنگل های
کوهستانی زیست می کند و برگ درخت و علف ومیوه ی وحشی می خورد. معمولاً روز در نهانگاه
می خوابد و در صبحدم و غروب به گشت و چرا می پردازد.. آهوی مشک اصلی بیشتر در استان
های شرق چین ( سرزمین ختن ) و شمال و شمال شرقی چین ( سرزمین ختا ) زندگی می
کند.
عنبر : ماده ای خوش بو و چرب و کدر و خاکستری رنگ که از معده یا روده ی نوعی ماهی در
دریاهای شمال و اطراف ژاپن ، جاوه و سوماترا و اقیانوس ها به دست می آید. ( ماهی عنبر)
عبیر: ماده ای خوشبو مرکب از مشک و زعفران و گلاب و صندل .